გაეროს განვითარების პროგრამის (UNDP) მიერ გამოქვეყნებულ ადამიანური განვითარების ინდექსში/HDI, საქართველო 63-ე ადგილს იკავებს 191 ქვეყანასა და ტერიტორიას შორის. მსოფლიოს ქვეყნების 90 პროცენტის მსგავსად, 2019-2021 წლებში, საქართველოს ზოგადი მაჩვენებელი უმნიშვნელოდ შემცირდა პანდემიით გამოწვეული კრიზისის ფონზე, 0.810-დან 0.802-მდე. თუმცა საქართველოს HDI კვლავ მაღალ ნიშნულს ინარჩუნებს, რაც „ძალიან მაღალი ადამიანური განვითარების“ მქონე ქვეყნების ჯგუფზე მიუთითებს და კრიზისიდან სწრაფი გამოსვლის წინაპირობას იძლევა.

HDI-ის ზოგადი მაჩვენებლით, საქართველო უსწრებს აზერბაიჯანს (0.745), სომხეთსა (0.759) და მოლდოვას (0.767), თუმცა ჩამორჩება ბელარუსსა (0.808) და თურქეთს (0.838). აღმოსავლეთ ევროპისა და შუა აზიის რეგიონში, საქართველოს HDI ახლოსაა სერბეთის მაჩვენებელთან (0.802), ხოლო გლობალურად - მავრიკთან (0.802), მალაიზიასა (0.802) და პანამასთან (0.805).

გასული ორი ათწლეულის მანძილზე, 2000-დან 2021 წლამდე, საქართველოს ადამიანური განვითარების პარამეტრები მუდმივად უმჯობესდებოდა. მთლიანი ეროვნული შემოსავალი ერთ სულ მოსახლეზე (GNI per capita) 183.2 პროცენტით გაიზარდა, სიცოცხლის მოსალოდნელი ხანგრძლიობა 2.1 წლით, ხოლო განათლების მოსალოდნელი ხანგრძლიობა 2.4 წლით. შესაბამისად იზრდებოდა ადამიანური განვითარების ინდექსიც/HDI. 2020-2021 წლებში, მისი ზოგადი მაჩვენებელი 14.2 პროცენტით, 0.702-დან 0.802-მდე გაიზარდა.

ამ წარმატების მიუხედავად, UNDP-ის მიერ გამოქვეყნებული ანგარიში საზოგადოებაში არსებულ უთანასწორობასაც ასახავს. ინდექსის დაკორექტირებისას უთანასწორობის გათვალისწინებით, საქართველოს მაჩვენებელი 12 პროცენტს კარგავს და 0.706-ს უტოლდება. ეს თვალშისაცემი განსხვავება იმაზე მიუთითებს, რომ საქართველოს ყველა მოქალაქე ჯერ კიდევ თანასწორად ვერ სარგებლობს მათი ქვეყნის ეკონომიკური თუ სხვა სახის მიღწევებით.