ដើម្បីធ្វើឱ្យចក្ខុវិស័យនេះក្លាយជាការពិត កម្ពុជាចាំបាច់ត្រូវវិនិយោគលើហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធអប់រំ ជាពិសេសនៅតំបន់ជនបទ ដើម្បីធានាថាកុមារនៅកម្ពុជាគ្រប់រូបទទួលបានសាលារៀនដែលមានគុណភាព។ ជាងនេះទៅទៀត កំណែទម្រង់កម្មវិធីសិក្សាគួរតែផ្តោតលើការជំរុញការគិតប្រកបដោយភាពច្នៃប្រឌិត និង ចំណេះដឹងផ្នែកឌីជីថល ដោយបំពាក់ឱ្យសិស្សនូវជំនាញដែលត្រូវការសម្រាប់ទីផ្សារការងារនាពេលអនាគត។ ការកែប្រែកម្មវិធីសិក្សាក៏ជាកត្តាមួយដ៏សំខាន់ដែលនៅក្នុងការអប់រំ មុខវិជា្ជដូចជា មូលដ្ឋានគ្រឹះនៃមីក្រូសេដ្ឋកិច្ច ម៉ាក្រូសេដ្ឋកិច្ច ធុរកិច្ច ទំនាក់ទំនងរវាងប្រទេសនិងប្រទេស គួរតែត្រូវបានបញ្ចូលទៅក្នុងកម្មវិធីសិក្សា សម្រាប់សិស្សវិទ្យាល័យ ដើម្បីឲពួកចេះយល់ដឹងពីសារៈសំខាន់នៃការសម្រេចចិត្ត ក៏ដូចជាឲពួកគេអាចបង្កើត ផែនការសម្រាប់ពួកគេតាំងពីក្មេងដើម្បីរៀបចំជីវិតឲត្រូវតាមពួកគេចង់បាន។ រាជរដ្ឋាភិបាលក៏គួរតែធ្វើកម្មវិធី សម្រាប់ធ្វើការស្ទង់មតិសិស្សដើម្បីឲដឹងពីចំណង់ចំណូលចិត្តរបស់សិស្សានុសិស្ស ជៀសវាងការបោះបង់ ការសិក្សាដោយការប្រលងធ្លាក់ ឬការធ្លាក់ទឹកចិត្តជាដើម។ លើសពីនេះរាជរដ្ឋាភិបាលត្រូវតែបង្កើតកម្មវិធី សម្រាប់ឲសិស្សានុសិស្សធ្វើការស្វ័យសិក្សាផងដែរ ព្រោះថាសតវត្សទីម្ភៃមួយនេះ ព័ត៌មាននិងចំណេះដឹង គឺនៅគ្រប់កន្លែង មិនមែនតែនៅសាលារៀននោះទេ ដូចនេះសង្គមត្រូវតែបង្រៀនឲក្មេងៗជំនាន់ក្រោយឲចេះរៀន មិនមែនគ្រាន់តែឲក្មេងទៅរៀន។ យើងអាចបង្រៀនឲពួកគេ ចេះស្រាវជ្រាវ ចេះស្វែងរក ទាញយកកម្មវិធី និងឯកសារជាដើម។ បញ្ហាប្រឈមសំខាន់ៗក្នុងការសម្រេច SDG ទីបួន នៅកម្ពុជា រួមមានការផ្តល់ថវិកា សម្រាប់ការអប់រំ ភាពខុសគ្នាក្នុងតំបន់ និងរបាំងវប្បធម៌ដែលរារាំងដល់ការអប់រំរបស់កុមារី។ ការដោះស្រាយ បញ្ហាទាំងនេះទាមទារឱ្យមានការកើនឡើងនៃការបែងចែកថវិកាសម្រាប់ការអប់រំ អន្តរាគមន៍គោលដៅនៅក្នុង តំបន់ដែលមិនទាន់ទទួលបានការយកចិត្តទុកដាក់ និងការចូលរួមសហគមន៍ដើម្បីលើកកម្ពស់សមភាព យេនឌ័រក្នុងការអប់រំ។ លើសពីនេះបន្ទាប់ពីទទួលអប់រំប្រកបដោយគុណភាពហើយ បើសិនជាគ្មានកន្លែង ការងារឲពួកគេក៏យើងមិនអាចអភិវឌ្ឍប្រទេសជាតិ ហេតុនេះទើបយើងគួរតែគិតទៅលើ SDG ទី៨ផងដែរ។ កំណើនសេដ្ឋកិច្ច និងការបង្កើតការងារមានសារៈសំខាន់សម្រាប់ការកាត់បន្ថយភាពក្រីក្រ និងការអភិវឌ្ឍន៍ ប្រកបដោយចីរភាព។ ក្នុងរយៈពេលប្រាំឆ្នាំខាងមុខ កម្ពុជាគួរមានគោលបំណងជំរុញសេដ្ឋកិច្ចដែលមាន បរិយាប័ន្ន ដែលផ្តល់ឱកាសការងារសមរម្យសម្រាប់ទាំងអស់គ្នា ជាពិសេសសម្រាប់យុវជន និងស្ត្រី។ វាអាចសម្រេចបានតាមរយៈការលើកកម្ពស់ភាពជាសហគ្រិន ការអភិវឌ្ឍន៍ជំនាញ លើកកម្ពស់គោល នយោបាយតម្រង់ទិសប្រកបដោយការអភិវឌ្ឍន៍ ដែលគាំទ្រផលិតភាព ការបង្កើតការងារសមរម្យ ភាពច្នៃប្រឌិត និងលើកទឹកចិត្តដល់ការបង្កើត និងការរីកចម្រើននៃសហគ្រាសខ្នាតធំ ខ្នាតតូច និងមធ្យម។ ទន្ទឹមនឹងនោះ រដ្ឋាភិបាលគួរតែទាក់ទាញឲមានការបង្កើតអាជីវកម្ម តាមរយៈការសម្រួលបទប្បញ្ញត្តិ ពង្រឹងហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធ និងការលើកកម្ពស់ការវិនិយោគពីបរទេស។ បញ្ហាប្រឈមសំខាន់ៗក្នុងការឈានទៅរកSDG 8 នៅកម្ពុជា រួមមានភាពមិនស៊ីគ្នារវាងជំនាញ និងតម្រូវការទីផ្សារការងារ និងការងារក្រៅផ្លូវការ។ ការដោះស្រាយបញ្ហា ទាំងនេះ វាទាមទារឱ្យមានកិច្ចសហការរវាងរដ្ឋាភិបាល ស្ថាប័នអប់រំ និងវិស័យឯកជន ដើម្បីរក្សាតុល្យភាព រវាងតម្រូវការការងារនិងជំនាញ។ ក្រៅពី SDG 4 និង SDG 8 យើងក៏ត្រូវតែក្រឡេកមកមើល SDG11 ដែរ ព្រោះថានៅពេលដែលនគរូបនីយកម្មកើនឡើង ការធានាថាទីក្រុង និងសហគមន៍ប្រកបដោយនិរន្តរភាព ក្លាយជាកត្តាដ៏ចាំបាច់មួយសម្រាប់ការអភិវឌ្ឍន៍របស់កម្ពុជា។ ក្នុងរយៈពេលប្រាំឆ្នាំខាងមុខ ប្រទេសកម្ពុជាគួរតែ ផ្តោតលើការរៀបចំទីក្រុង ការអភិវឌ្ឍន៍ហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធ និងការអភិរក្សបរិស្ថាន ដើម្បីបង្កើតទីក្រុងដែលមាន សុវត្ថិភាព រួមបញ្ចូល និងនិរន្តរភាព។ ដើម្បីសម្រេចបាននូវចក្ខុវិស័យនេះ ការធ្វើផែនការទីក្រុងគួរតែផ្តល់ អាទិភាពដល់ការប្រើប្រាស់ដីធ្លីប្រកបដោយប្រសិទ្ធភាព លំនៅឋានដែលតម្លៃសមរម្យ និងការកែលម្អប្រព័ន្ធ ដឹកជញ្ជូនសាធារណៈ។ ការវិនិយោគលើហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធប្រកបដោយនិរន្តរភាព ដូចជាថាមពលកកើត ឡើងវិញ និងការគ្រប់គ្រងកាកសំណល់ គឺជាកត្តាដ៏សំខាន់សម្រាប់ការកាត់បន្ថយផលប៉ះពាល់បរិស្ថាន។