მიმოხილვა

საქართველომ ბევრს მიაღწია გენდერულად მგრძნობიარე პოლიტიკის შემუშავებისა და გენდერულად თანასწორი სოციალური და ეკონომიკური პრაქტიკის დამკვიდრების გზაზე. თუმცა, საზოგადოებაში კვლავ არსებული გენდერული სტერეოტიპები და უთანასწორობა ხელს უშლის რეალური გენდერული თანასწორობის მიღწევას.

საქართველო იმ ქვეყნების რიცხვშია, სადაც ქალთა პოლიტიკურ წარმომადგენლობას გენდერული საარჩევნო კვოტირება არეგულირებს. ამის მიუხედავად, პარლამენტში წევრ ქალთა წილი 19 პროცენტს არ აღემატება (2020), ხოლო ადგილობრივ ხელისუფლებაში 24 პროცენტს (2021).

ქალთა დაახლოებით 60 პროცენტი სამუშაო ძალის გარეთაა დარჩენილი. მსოფლიო ბანკი ამ ვითარებას შრომის ბაზრის დაკარგულ რესურსად მიიჩნევს, რომლის გამოც საქართველო ერთ სულზე მოსახლეზე მთლიანი შიდა პროდუქტის 11 პროცენტზე მეტს კარგავს.

ქალთა მფლობელობაში მყოფი ბიზნესი ყოველწლიურად დარეგისტრირებული ახალი საწარმოების მესამედზე ნაკლებს შეადგენს. [წყარო: ქალები ბიზნესში, 2021. ეკონომიკური პოლიტიკის კვლევის ცენტრი]

ასევე საგანგაშოა გენდერული სახელფასო სხვაობა (Gender Pay Gap), რომელიც საქართველოში 35 პროცენტს შეადგენს, და გენდერული ნიშნით ჩადენილი ძალადობის სტატისტიკა.

ამავდროულად, გაეროს მიერ 2020 წელს ჩატარებული კვლევა ცხადყოფს, რომ საქართველოს საზოგადოება გენდერული თანასწორობისკენ იხრება. ოთხი კაციდან სამი ამბობს, რომ მენეჯერ ქალთან მუშაობა მათთვის სავსებით მისაღებია, ხოლო მოსახლეობის 60 პროცენტი მიიჩნევს რომ ქალთა უფრო აქტიური ჩართულობა პოლიტიკაში ქვეყნისთვის სიკეთის მომტანი იქნებოდა.