Біз жаһандық өзгерістердің жаңа дәуіріне аяқ бастық. Париж келісімінде қарастырылғандай, әлем жаһандық жылынуды индустрияға дейінгі деңгеймен салыстырғанда 1,5°C (2,7°F) дейін шектейтін жолмен ілгерілемеуде. Парниктік газдардың (ПГ) зиянды шығарындыларын азайту және жаһандық климаттық апаттың алдын алу үшін ағымдағы ұлттық міндеттемелер жеткіліксіз. Климаттың өзгеруіне қарсы көптеген ұлттық күш-жігер тек жекелеген секторларға бағытталған, бір-бірінен оқшауланған, жеткілікті өршіл емес және шығарындылардың елеулі үлесіне жауап беретін мемлекеттік емес мүшелер мен жергілікті өзін-өзі басқару органдарын процеске тартпайды.

Қалалар әлемдік энергияның үштен екісін тұтынады және жаһандық ПГ шығарындыларының 70 пайызын өндіреді. 2030 жылға қарай қалалар биоәртүрлілік үшін жаһандық апаттардың негізгі аймақтарына белсенді түрде кеңейеді деп болжануда, бұл табиғи экожүйелер мен олардың қалалар үшін маңызды рөліне едәуір әсер етеді. Климаттық әсердің орталығында бола отырып, қалалар климаттың өзгеруінен және урбанизацияның жылдам, бақыланбайтын процесінен туындаған бірқатар қиындықтарға тап болады. Жаһандық температураның жоғарылауы ауа-райының күрт өзгеруіне әкелді, соның ішінде су тасқыны, дауыл, құрғақшылық және ыстық толқындар, бұл әсіресе қалаларға қатты әсер етеді. Мұның бәрі қалалық қызметтерге, тұрғын үйге, инфрақұрылымға, күнкөріске, экожүйеге, мәдени дәстүрлерге, тұрғындардың денсаулығы мен әл-ауқатына әсер етеді. Азық-түлік пен энергия бағасының өсуі бұл салдарды күшейтеді, яғни халықтың ең осал топтарына қатты әсер етеді. Ауа-райының қолайсыздығына тап болған бүкіл әлемдегі қалалар климаттың болатын әсеріне дайындалу және орнықты шешімдерді белсенді түрде іздеудің қосарлы міндетін шешеді. Алайда, жолда екі негізгі кедергі бар: ұлттық үкіметтермен ынтымақтастықтың жеткіліксіздігі және міндеттемелерді орындау үшін қаржылық ресурстарға қолжетімділіктің шектелуі. Климаттың өзгеруіне қарсы күресте шешуші рөл атқарғанына қарамастан, қалалар, елді мекендер мен облыстар тиімді климаттық шараларды жүзеге асыру үшін көбіне қажетті қаржылық ресурстарсыз қалуда.

Бүгінде үш миллиардтан астам адам климаттың өзгеруіне өте осал аудандарда тұрады, ал бір миллиардтан астам қала тұрғындары заңдастырылмаған құрылымдардағы елді мекендерде тұрады. Климаттың өзгеруінің салдары климаттық дағдарыстардан туындаған қоныс аудару мен көші-қон арқылы қала тұрғындарын көбейтіп қана қоймайды, сонымен қатар урбанизацияға байланысты әлеуметтік-экономикалық проблемаларды күшейтеді. Сонымен қатар, қалалар климаттың өзгеруіне негізгі үлес қосады, өйткені қалалық қызмет парниктік газдар шығарындыларының негізгі көзі болып табылады. 

2020 жылы Қазақстан 2060 жылға қарай көміртегі бейтараптығына қол жеткізу мақсатын жариялады. Жаңартылған ұлттық деңгейде айқындалатын салымда (ҰДАС) Қазақстан 2030 жылдың соңына қарай ПГ шығарындыларын базалық 1990 жылмен салыстырғанда 25 пайызға төмендету міндетін қойды. Ел технологияларды берудің халықаралық тетігіне қол жеткізуді жеңілдетуге, климаттық инвестицияларды қаржыландыруды және жаһандық зерттеулерге қатысуды ынталандыруға, перспективалы төмен көміртекті технологияларды дамытуға жәрдемдесуге және жергілікті мамандарды даярлау жөніндегі бастамаларды қолдауға ұмтылады. 

Энергетика секторындағы CO₂ шығарындыларының көп бөлігі көмір, мұнай және табиғи газ сияқты қазба отындарын электр энергиясын өндіруге немесе көлік пен техникаға отын ретінде пайдалануға байланысты болып отыр. Декарбонизация стратегиясы шеңберінде коммуналдық қызметтерге тарифтерді шығындардың өтелуін қамтамасыз ететін деңгейге жақындату жоспарлануда, бұл ретте мемлекет осал отбасыларға атаулы көмек көрсетеді. Бұл жаңартылатын энергия көздері мен энергияны үнемдейтін технологияларға жеке инвестицияларды ынталандыру арқылы елге климаттық мақсаттарға жетуге көмектеседі.

Жасыл экономикаға көшуге және энергия тиімділігін арттыруға байланысты міндеттерді шешу шағын және орта бизнестің (ШОБ) белсенді қатысуына тікелей байланысты. Ол үшін үкімет ШОБ үшін реттеуші кедергілерді азайтуға, бюджеттік шығыстардың тиімділігін және ШОБ-ты қолдаудың қолданыстағы тетіктерін арттыруға, сондай-ақ жоғары сапалы инфрақұрылымды және энергия тиімділігі бойынша мониторинг, есептілік және деректерді тексеру процестерін дамытуға міндеттенді. Үкімет сонымен қатар онжылдықтың соңына қарай ЖІӨ 33,5%-дан 40%-ға дейін ұлғайтуды мақсат етіп қойды. Шағын және орта бизнес, әсіресе энергияға қызмет көрсететін компаниялар (ЭСКО) және энергияны үнемдейтін жабдықтар мен басқару жүйелерін жеткізушілер/орнатушылар жыл сайын бүкіл ел бойынша жарықтандыру, жылыту және өнеркәсіптік технологиялар саласында көптеген жобаларды жүзеге асырады. Дегенмен, жылына жүздеген миллион долларға бағаланатын энергия тиімділігі саласындағы ШОБ-тың толық нарықтық әлеуеті іске асырылмаған күйінде қалып отыр, бұл экономикалық мүмкіндіктердің жоғалуына және парниктік газдар шығарындыларының азаюына қол жеткізбеуге алып келеді.

Сонымен қатар, Қазақстан жақында азаматтарға өз үйлерінде қуаты 200 киловатт (кВт) дейінгі күн электр станцияларын орнатуға мүмкіндік беретін жаңартылатын энергия көздері туралы заңға түзетулер қабылдады. Бұл ретте оларды тұтыну 15-20 кВт-тан аспайды деп бағаланады, ал артық энергияны жергілікті энергиямен жабдықтаушы ұйым арқылы ұлттық энергетикалық желіге сатуға болады. Жаңартылатын энергия көздерінен өндірілетін электр энергиясының үлесі 2030 жылға қарай 5 пайыздан 15 пайызға дейін артады деп күтілуде.

Қазақстанда «жасыл» инвестициялар үшін жағдай жасау өршіл мақсатқа – 2060 жылға қарай көміртегі бейтараптығына қол жеткізу үшін басты мәнге ие. Қазақстан Республикасы Ұлттық экономика министрлігінің болжамы бойынша, бұл ауысу үшін алдағы төрт онжылдықта 610 миллиард АҚШ доллары көлемінде инвестиция қажет болады. Мемлекеттік қаржыландырудың едәуір бөлігі нормативтік және институционалдық базаны құру, сондай-ақ қаржылық және физикалық инфрақұрылымды дамыту үшін қажет болады. Жеке сектор барлық инвестициялардың 96 пайыздан астамын қосады деп күтілуде.